ostatecznie potwierdzający seropozytywność. Seropozytywność nie oznacza zachorowania na
AIDS. Znaczy tylko, że organizm został zakażony wirusem i że AIDS może rozwinąć się w
organizmie, a także, że możesz zarażać inne osoby. Rozwój choroby AIDS u osoby
seropozytywnej nie jest nieunikniony, ale brak nam jeszcze wystarczającej wiedzy, by
określić, jakie jest prawdopodobieństwo zachorowania. Według badań przeprowadzonych w
San Francisco u 4 procent osób seropozytywnych, choroba AIDS rozwinęła się po 3 latach, u
14 procent - po 5 latach, u 34 procent - po 7 latach, a u 42 procent - dopiero po 9 latach.
Zredni okres pojawienia się AIDS po zakażeniu wynosi około 5 lat. Jest on dużo krótszy w
przypadku zakażenia przez łożysko. AIDS Jest to bardzo grozna choroba, która polega na
załamaniu się systemu obrony immunologicznej organizmu. Organizm osoby chorej na AIDS
nie jest w stanie obronić się przed infekcjami i chorobami, które nie stanowią żadnego
problemu dla organizmu z wystarczającą obroną immunologiczną. Pojawia się więc ryzyko
rozwoju schorzeń infekcyjnych i złośliwych (nowotworowych), które kończą się bardzo zle.
Najczęściej spotykane sposoby ujawniania się AIDS to pneumocystodoza, mięsak Kaposiego
i zaburzenia neurologiczne. Można także napotkać objawy ze strony przewodu pokarmowego
oraz oczne, guzy i zespół wyniszczenia całego organizmu. - Pneumocystodoza jest pierwszym
objawem AIDS w co drugim przypadku. Jest to rodzaj zapalenia płuc, charakteryzujący się
suchym kaszlem, trudnościami z oddychaniem i niezbyt wysoką gorączką, wywołanymi
pierwotniakiem |Pneumocistis carinii. Mogą się też pojawić inne bakterie, powodujące innego
rodzaju objawy płucne. - Skórno-śluzówkowy mięsak Kaposiego jest początkowym objawem
choroby u około 40 procent homoseksualistów dotkniętych AIDS. Występuje pod postacią
brunatnych lub fioletowych guzków naczyniowych, pojawiających się na całym ciele, na
skórze i śluzówkach. Plamki mogą być płaskie lub wypukłe, guzowate i stwardniałe. -
Zaburzenia neurologiczne mogą spowodować zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowych
lub ropnie mózgu. Najczęściej spotykane zmiany są spowodowane ropniem mózgu,
wywołanym przez pasożyta |Toxoplasma |gondii, wywołującego toksoplazmozę. Zaburzenia
neurologiczne w trakcie AIDS mogą powodować zaburzenia świadomości, zmiany zachowań
i zaburzenia równowagi. Inne objawy AIDS są rzadziej spotykane. Można jednak
zaobserwować: - objawy oczne, na przykład zapalenie siatkówki lub mięsak Kaposiego
spojówki; - objawy ze strony przewodu pokarmowego: chroniczna biegunka, grzybica lub
drożdżyca jamy ustnej i języka; - zapalenia stawów; - guzy złośliwe węzłów chłonnych i
chłoniaki; - zespół wyniszczenia całego organizmu: silne zmęczenie, wysoka temperatura i
utrata wagi. Leczenie Leczenie choroby jest połączeniem terapii objawowej i leczenia istoty
choroby. Kliniczne leczenie symptomów jest dostosowane do każdego typu opisanych
wcześniej objawów AIDS. Leczenie choroby to połączenie kuracji przeciwwirusowej i leków
immunomodulujących. Lekarstwa przeciwwirusowe, jak AZT (azydotymidyna), mają na celu
zahamowanie rozmnażania się wirusa i jego przenikania do komórek, a więc zwolnienie
rozwoju choroby. AZT spowodował spektakularne poprawienie stanu niektórych chorych, ale
jego skuteczność może zmniejszać się wraz z upływem czasu. Leki immunomodulujące mają
za zadanie stymulację powstawania komórek odpornościowych organizmu i wzmocnienie
układu immunologicznego. Trwają poszukiwania nowych leków i metod terapii. Mimo to
prognozy są na razie dość pesymistyczne. Opracowanie szczepionki przeciwko AIDS
napotyka w dalszym ciągu na liczne przeszkody. Najtrudniejsze okazuje się zapewnienie
ochrony przeciwko różnym immunologicznym odmianom wirusa. Szczepionka przeciwko
AIDS nie pojawi się w najbliższym czasie. Zapobieganie Z powodu braku metod
efektywnego leczenia oraz z braku bliskiej perspektywy opracowania szczepionki, walka z
rozprzestrzenianiem się AIDS polega głównie na zapobieganiu. Jej podstawą jest kampania
informacyjna, edukacyjna i wykrywanie choroby. Podejmuje się próby zmierzające do
zmiany zachowań grup zwiększonego ryzyka i osób seropozytywnych. Zakażenie drogą
seksualną może zostać ograniczone dzięki powszechnemu używaniu prezerwatyw. Tak jak [ Pobierz całość w formacie PDF ]